HERB, FLAGA, PIECZĘĆ I ŁAŃCUCH BURMISTRZA MIASTA I GMINY CHODECZ

herb


 1. Tradycje historyczne miasta i gminy Chodecz

 Pierwszymi właścicielami okolicy miasta, którzy w źródłach związani byli bezpośrednio z Chodczem byli Rolice. Dobra w tej okolicy posiadał już być może Dominik Rola (występuje w 1316 r.)-   protoplasta znanej rodziny Lubienieckich. Z jego osobą wiąże się fundację kościoła w Chodczu, której patronem jest św. Dominik. Synem Dominika był Lewna, a jego dziećmi zapewne piszące się już   w 1398 r. bezpośrednio z Chodcza rodzeństwo: Unisława, Stachna. Lewna, Zdziemił, Jarosław i Jasiek (zob. Dorota Ryniec-Kilanowska. Dzieje Chodcza w średniowieczu, Toruń 2002 [maszynopis]).   Najbardziej znanym przedstawicielem Roliców Chodeckich był żyjący na przełomie XIV i XV w. Jakusz. znany z lat 1399-1430. Posiadał on większość dóbr chodeckich. Jego synowa Anna z Woli i jej   synowie Mikołaj i Jan byli ostatnimi właścicielami dóbr chodeckich z rodu Roliców. Wdowa nabyła w 1436 r. Chodecz. Podgolice. Sobiczewy. Drzazno i Dąbrowę z młynem w Chodczu od innych   spadkobierców Janusza, ale już przed 1442 r. sprzedała w imieniu swoim i synów Chodecz. Chodeczek. Sobiczewy i Drzazno Kretkowskim.

Historia

Rys historyczny

Chodecz to niewielkie miasto położone w południowo – wschodniej części Kujaw (woj. kujawsko – pomorskie). Jako stara osada wymieniana już w XIV wieku – de Chodcza, Chotech w 1418 roku, ale w 1520 Chodecz.
Nazwa wsi Chodecz – wieś Chodka, pojawiła się w dokumentach dopiero w 1325 roku. Zmiany wsi na miasto dokonał na prośbę Jana Kretkowskiego, podstolego dobrzyńskiego i starosty brzesko – kujawskiego, Władysław III dokumentem wydanym w Budzie 2 listopada 1442 roku. Chodecz lokowany został na prawie chełmińskim. Okres świetności miasta przypada na XV i XVI wiek. W 1520 roku Zygmunt Stary uwolnił mieszczan na osiem lat od płacenia czynszów, danin i poborów z wyjątkiem cła i czopowego, a Zygmunt August w 1545 roku zwolnił miasto od różnych ciężarów. Tenże, za staraniem Jerzego i Andrzeja Kretkowskich, nadał miastu w 1563 roku prawo odbywania jednego jarmarku w roku, obok istniejących już z nadań wcześniejszych dwóch jarmarków i jednego nadanego w 1544 roku. W miejsce spalonego przywileju lokacyjnego Zygmunt III nadał w 1592 roku nowy przywilej, w którym miasto otrzymało prawo magdeburskie. Przywilej ponadto potwierdzał prawo do odbywania czterech jarmarków w roku oraz prawo zakładania cechów rzemieślniczych.

Zabytki

Katakumby
XVIII (1799r.) późno –barokowy
Fundator – Jakub Zygmunt Kretkowski starosta przedecki
Architekt – Karol Domstein (prawdopodobnie)

Długość skrzydła 32,3 m szerokość 6m. Posiadają od frontu – cztery zaślepione wnęki okienne zbliżone kształtem do kwadratu. Wszystkie ściany zwieńczone są profilowanym podokapowym gzymsem uskokowym. Od strony cmentarza znajduje się arkadowy ganek o szerokości 2,8 m, składający się z 10 arkad. Rozpiętość pomiędzy kolumnami arkad wynosi 2,2 m. Katakumby są trójpoziome, z przeznaczeniem trzeciej kondygnacji dla dzieci. Otwory katakumb są prostokątne i zamknięte łukiem odcinkowym. W rzędzie znajduje się 18 nisz grzebalnych, czyli łącznie budynek posiada 54 miejsca przeznaczone do pochówku.

Położenie Chodcza

Położenie Chodcza

W układzie administracyjnym gmina Chodecz położona jest w południowej części powiatu włocławskiego na granicy z woj. wielkopolskim i łódzkim.
Pod względem geograficzno – przyrodniczym gmina leży na obszarze pojezierza Wielkopolsko – Kujawskiego, zaś gemorfologicznie położona jest w obrębie Wysoczyzny Kujawskiej z częścią południowa zwaną Pojezierzem Chodeckim. Ośrodkiem gminy jest miasto Chodecz odległe od Włocławka 32 km. Powierzchnia gminy wynosi 121,00 km2 – miasta 1,31 km2. Ludność ogółem wynosi 6911 osób. Tereny leśne stanowią 9,0% natomiast wody – 2% ogólnej powierzchni gminy.
Wiodącą funkcją gminy jest rolnictwo z uwagi na znaczny udział gruntów ornych – łącznie z miastem 9660 ha, co stanowi ok. 79% ogólnej powierzchni.